Het fonds voor medische ongevallen (FMO)

Het fonds voor medische ongevallen
Het fonds voor medische ongevallen

Medische fouten en medische ongevallen: hoe vergoed worden door de FMO ?

Tot voor kort was een patiënt die beweerde het slachtoffer te zijn van een medische fout, genoodzaakt een gerechtelijke procedure in te leiden om erkenning te krijgen van de medische verantwoordelijkheid van de betrokken arts of andere zorgverlener, in de hoop op vergoeding van zijn schade.

Meer specifiek ging het om het maken van een keuze tussen het invoeren van een civiele procedure of het indienen van een strafrechtelijke klacht.

Deze procedures zijn helaas vaak lang en kostbaar, met name vanwege de bijna stelselmatig noodzakelijke juridisch medische expertise.

Het is immers aan het slachtoffer om de kosten en erelonen van de door de rechtbank aangestelde medisch deskundige voor te schieten terwijl hij reeds de kosten van advocaten en medisch adviseurs heeft gedragen.

Hoewel gerechtelijke procedures in sommige gevallen nog steeds onvermijdelijk zijn, opende zich in 2010 een derde weg [1 ] volgende de oprichting van het Fonds voor Medische Ongevallen (FMO), een publiekrechtelijke instelling die afhangt van het RIZIV.

Het duurde een paar jaar voordat de FMO daadwerkelijk van start ging, maar is nu volledig operationeel en

.

Het biedt vele voordelen, met name die van de kosteloze procedure, inclusief de medische expertise die door het Fonds wordt ingebracht.

Hieronder gaan we nader in op de compensatierol van het Fonds Medische Ongevallen.

Voorwaarden voor interventie

Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen twee hoofdhypothesen naargelang de schade een oorzaak heeft:

  • bij een verstrekking van gezondheidszorg als gevolg van een gebeurtenis waarvoor een zorgverlener verantwoordelijk is (ziekenhuis, arts, verpleegkundige, enz.);
  • bij een medisch ongeval zonder schuld;

A. Medische aansprakelijkheid van een zorgaanbieder

Indien de deskundige op het einde van de medische expertise oordeelt dat er sprake is van medische aansprakelijkheid, voorziet de wet in een andere rol voor de FMO in functie van de ondervonden situaties.

Het hele doel van de FMO is dus om voor patiënten die het slachtoffer zijn van medische fouten een obstakel te vermijden dat vaak wordt aangetroffen (betwisting van verantwoordelijkheid), een veelvoorkomende moeilijkheid (onvoldoende service) en een zeldzamer geval (gebrek aan verzekering).

Inderdaad, de FMO die het slachtoffer zelf vergoedt:

  • als de aansprakelijkheid wordt betwist door de arts of zijn verzekeraar en als het om een ernstig geval gaat (zie de 4 ernstcriteria hieronder);
  • als de zorgaanbieder niet of onvoldoende verzekerd is (ongeacht de ernst);
  • indien het aanbod van de verzekeraar van de dienstverlener kennelijk ontoereikend is (ongeacht de ernst);

B. Medisch ongeval zonder aansprakelijkheid

Maar naast de drie hypothesen die we zojuist hebben uitgewerkt, is de grote nieuwigheid die is geïntroduceerd door de oprichting van het Fonds voor Medische Ongevallen de vergoeding van geleden schade zonder dat de aansprakelijkheid van een dienstverlener is vastgesteld.

Een « medisch ongeval buiten schuld » is volgens de wet « een ongeval in verband met een gezondheidszorgdienst, waarvoor geen zorgverstrekker verantwoordelijk is, en dat niet het gevolg is van de toestand van de patiënt en die abnormale schade veroorzaakt aan de patiënt »

Deze abnormale schade wordt zelf gedefinieerd als datgene wat “niet had mogen gebeuren rekening houdend met de huidige stand van de wetenschap, de toestand van de patiënt en zijn objectief voorzienbare evolutie. Therapeutisch falen en niet-defecte diagnostische fouten vormen geen medisch ongeval zonder aansprakelijkheid*”

Er is echter een belangrijke nuancering: enkel ongevallen die voldoen aan één van de vier ernstcriteria moeten vergoed worden door de F.M.0. :

  1. blijvende invaliditeit met een percentage gelijk aan of groter dan 25%;
  2. tijdelijke arbeidsongeschiktheid gedurende ten minste zes aaneengesloten maanden of zes niet-aaneengesloten maanden over een periode van twaalf maanden;
  3. bijzonder ernstige verstoringen, ook van economische aard, in de levensomstandigheden van de patiënt;
  4. overlijden van de patiënt.

Ondanks deze beperkingen zijn er, zoals we kunnen zien, veel gevallen waarin het mogelijk is om schadevergoeding te krijgen.

De deskundige advocaten medische aansprakelijkheid van ons kantoor staan uiteraard tot uw beschikking om uw vragen te beantwoorden en uiteraard om u te begeleiden in het hele proces van het verkrijgen van een schadevergoeding.

In een volgend artikel leggen we uit hoe u een verzoek indient bij het Fonds voor Medische Ongevallen.

In de tussentijd kunt u het FAM-adviesaanvraagformulier downloaden via volgende link:



[1] Op 2 april 2010 is de wet op de vergoeding van schade als gevolg van de gezondheidszorg in werking getreden.